Zaterdag en zondag staan in het teken van ontmoetingen. Zaterdagochtend gaan we naar ons ‘oude’ huis – nu het domein van Herman en Anneloes Meijer en hun zoontje Ralf. Natuurlijk leuk om weer eens op de plek te zijn waar we bijna drie jaar woonden, maar vooral leuk om Herman, Anneloes en Ralf te zien.
Op de wandeltocht verkijken we ons: het kost minder tijd dan we dachten. Dus kijken we nog even wat rond in de omgeving. De bouw van een kerk in de buurt maakt wel enige voortgang, maar er moet nog veel gebeuren. Die niet al te beste toegangsweg naar onze woning ziet er minder slecht uit dan we door alle berichten over cycloon ‘Freddy’ hadden gevreesd. Komt ook, natuurlijk, omdat buurtbewoners hier en daar de ergste gaten wel gedicht hebben.
Om het huis is alles heerlijk groen. Een mooie tijd van het jaar! Ongelooflijk hoeveel (jonge) bananenbomen er in ruim zeven maanden bijgekomen zijn. Wat groeit dat allemaal hard in de regentijd!
Mooi om de verhalen van Herman en Anneloes te horen. Over de dagelijkse belevenissen, het wennen aan de Malawische cultuur, de auto, Blantyre Synod Radio en de kerk, het werk dat beiden doen, hun persoonlijke situatie en de verwachtingen voor de toekomst. De tijd vliegt voorbij!
Zaterdagmiddag hebben we verder niets op ons programma staan en zijn we lekker ‘thuis’. Tijd om bijvoorbeeld voor Esther een selectie te maken van de foto’s die ik gisteren gemaakt hebt. Morgen komt ze met haar man Rabeck en hun zoon Chikondi langs en neemt ze voor de foto’s een USB-stick mee.
Zondagochtend
Op zondagochtend tegen achten wandelen we richting de kerk. We gaan naar de Engelstalige dienst van onze ‘oude’ gemeente, Mlombwa CCAP. Wat ons bijna nooit overkomen is, gebeurt nu: we zijn te laat. Gelukkig worden we daarvoor niet gestraft, integendeel. De eerste dienst (in het Chichewa, aanvangstijd zes uur) is blijkbaar uitgelopen, met als gevolg dat de Engelstalige dienst nog niet begonnen is als wij arriveren. Het voelt vertrouwd, alsof we nooit weggeweest zijn.
Zondagmiddag
Na de lunch arriveren Esther, Rabeck en Chikondi. We zitten in de heerlijke tuin en praten bij. Ze vertellen over hoe zij de cycloon ‘Freddy’ ervaren hebben, wat ze gezien en gehoord hebben. We wisselen nieuwtjes uit. Rabeck vertelt over zijn bevindingen in het dorp waar we onze voormalige hulp in de huishouding, Violet, helpen om een huisje te bouwen. Het vorige huisje was ruim een jaar geleden ingestort – tijdens de vorige tropische storm, Ana. We hebben Rabeck gevraagd om bij de bouw van dat huisje de vinger aan de pols te houden. Fijn, dat hij dat wil doen! We overleggen over wat de komende tijd nodig is. Rabeck vertelt dat hij geschrokken is toen hij zag hoe slecht de maïs er in het dorp bij staat: mensen gaan daar echt honger lijden. We overleggen of we daar iets in kunnen doen, en zo ja hoe. Van verschillende kanten hebben we geld meegekregen om mensen ter plekke te helpen. Misschien dat we een deel daarvan kunnen inzetten om deze mensen althans enigszins te helpen… We houden daar de komende tijd contact over om te zien wat mogelijk is.
Als Esther, Rabeck en Chikondi op het punt staan om weg te gaan, staat de auto van Herman en Anneloes voor de poort. Zij zouden nog even langs komen om wat tasjes te brengen en ze vinden het ook leuk om even de plek te zien waar we verblijven. We drinken thee, nemen de tasjes in ontvangst.
Tegen zeven uur is het tijd voor het vaste ritueel op zondagavond: Gert skypt met z’n moeder. Mooi dat dat kan!